Powiększone węzły chłonne świadczą o rozwoju stanu zapalnego w organizmie, podczas którego komórki układu odpornościowego (makrofagi i limfocyty), namnażają się, aby zwalczyć proces chorobowy. Problem może dotyczyć pojedynczego węzła lub całej grupy. Chcesz wiedzieć jakie choroby sygnalizują powiększone węzły chłonne i na czym polega leczenie? Przeczytaj nasz poradnik.
Powiększone węzły chłonne — przyczyny
Przyczyny omawianej dolegliwości bywają rozmaite, m.in. nadwrażliwość na leki, niegroźne zakażenia, stany zapalne, choroby nowotworowe. W normalnych warunkach jako kluczowy czynnik stymulujący rozwój dolegliwości wymieniana jest infekcja bakteryjna — przede wszystkim angina, nadkażenia paciorkowcowe, gronkowcowe, gruźlica, błonica itp. Ponadto schorzenie mogą wywoływać infekcje(1, 2, 3).
- wirusowe, np. rumień nagły, cytomegalia, odra, ospa wietrzna, różyczka, WZW i mononukleoza zakaźna,
- pierwotniakowe m.in. toksoplazmoza,
- pasożytnicze np. wszawica,
- grzybicze — histoplazmoza, blastomykoza, przy czym warto podkreślić, że w Polsce są niezwykle rzadko diagnozowane.
Na tym jednak nie koniec. Lista chorób powodujących powiększenie węzłów chłonnych jest znacznie dłuższa. Do ewidentnie patologicznych przyczyn należą:
1. >Nowotwory — proces chorobowy początkowo bywa umiejscowiony w samych węzłach chłonnych. W przypadku powiększonych węzłów chłonnych nowotwory złośliwe podzielone zostały na dwie grupy: pierwotne (m.in. przewlekła białaczka limfocytowa, chłoniaki nieziarniczne, ostra białaczka limfoblastyczna) i przerzutowe (rak jamy ustnej, gardła, krtani, nosogardła).
2. Choroby metaboliczne lub spichrzeniowe — związane z wytwarzaniem nieprawidłowych substancji bądź ich odkładaniem w organizmie (choroba Gauchera, sarkoidoza i inne).
3. Choroby autoimmunologiczne — toczeń rumieniowaty układowy, rematoidalne zapalenie stawów i inne.
4. Choroby endokrynologiczne — niedoczynność nadnerczy, nadczynność tarczycy, niedoczynność tarczycy.
Jak leczyć powiększone węzły chłonne?
Leczenie powiększonych węzłów chłonnych opiera się ustaleniu przyczyny, a następnie zastosowaniu optymalnej kuracji. Skuteczność terapii zależy od momentu jej rozpoczęcia, dlatego po zaobserwowaniu niepokojących symptomów (powiększonych, twardych, wrażliwych na dotyk węzłów chłonnych, mocno zaczerwienionej skóry w miejscu ich położenia), należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Bagatelizowanie problemu może prowadzić do poważnych powikłań, między innymi: zapalenia tkanki łącznej, sepsy, przetoki, tworzenia się ropni. W celu ustalenia źródła problemu, specjalista zleca wykonanie badań. Biopsji przy podejrzeniu rozrostu węzła lub nowotworu. Posiewu krwi w celu sprawdzenia, czy infekcja przedostała się do krwiobiegu oraz badania morfologii krwi z liczbą płytek krwi pozwalające na przybliżone rozpoznanie nowotworów. Zapalenie węzłów chłonnych może postępować w błyskawicznym tempie, w związku z czym należy jak najszybciej udać się do specjalisty i rozpocząć kurację zależną od patogenu wywołującego chorobę(4).
Reasumując leczenie węzłów chłonnych może polegać na:
- antybiotykoterapii – zwalcza podłoże zapalenia,
- przyjmowaniu środków przeciwbólowych,
- przyjmowaniu preparatów przeciwzapalnych — zmniejszają one obrzęk węzłów,
- stosowaniu zimnych okładów, które łagodzą ból i zmniejszają opuchliznę.
W niektórych przypadkach konieczne bywa wykonanie zabiegu chirurgicznego, który polega na upuszczeniu płynów surowiczych z powstałego ropnia.
Niezależnie od przyczyny rozwoju dolegliwości, bardzo ważne jest maksymalne wzmocnienie układu immunologicznego. Dobrym pomysłem jest wzbogacenie diety o produkty bogate w witaminę C bądź przyjmowanie suplementu diety wskazanego przez lekarza. Warto pamiętać, że wzmacnianie odporności to długotrwały proces, który wymaga systematyczności i konsekwencji. W przeciwnym wypadku nie przyniesie oczekiwanych rezultatów.
Źródło ogólne:
http://www.informed.com.pl/main/Limfadenopatia-czyli-o-chorobach-wezlow-chlonnych-a-157.html
1 http://www.czytelniamedyczna.pl/649,limfadenopatie-w-chorobach-zakaznych.html
2 Prof. Andrzej Szczeklik „Choroby wewnętrzne”; Kraków 2011 r., wyd.3; rodz. VI.B.2. Objawy przedmiotowe -> VI.B.2.1. Powiększenie węzłów chłonnych
3, 4 Kazimierz Kuliczkowski Diagnostyka różnicowa powiększonych węzłów chłonnych w praktyce lekarza rodzinnego;Family Medicine & Primary Care Review 2013; 15, 2: 231–232